بررسی 5 عیب از معایب ورمی کمپوست

ممکن است تصور کنید که کرم ها موجوداتی کوچک و بی اهمیت هستند و هیچ نقش خاصی در باغ یا باغچه شما ندارند؛ در حالی که چنین نیست. در پروژه های ورمی کمپوست کرم خاکی مواد آلی را مانند ضایعات آشپزخانه، موادی که در باغ بلا استفاده هستند و … به خاکی تیره و غنی از مواد مغذی تبدیل می کند. سال هاست که ورمی کمپوست یا پرورش کرم را بخشی از روش های باغبانی ارگانیک و طبیعی می دانند. این روش نیز مانند دیگر روش های نگهداری گیاهان مخالفان و موافقانی دارد. متخصصان این حوزه برای ورمی کمپوست فواید و معایب بسیاری بر می شمارند. ما در این مقاله سعی می کنیم درباره این کود شیمیایی توضیح دهیم و سپس معایب ورمی کمپوست را برایتان بر شماریم.

ورمی کمپوست چیست؟

زباله های آلی از مواد غذایی دومین منبع گاز متان شمرده می شوند. این گاز آب و هوای محل هایی را که در آن ها زباله دفن است، تغییر می دهد. در فرایندی به نام ورمی کالچر از کرم ها برای تبدیل مواد غذایی و ضایعات باغی به کمپوست استفاده می شود. نتیجه این فرایند ورمی کمپوست است که آن را در اصل یک تقویت کننده قوی و ضروری خاک می دانند. از میان 9000 نوع کرم خاکی تنها 7 نوع آن برای کمپوست سازی مورد استفاده قرار می گیرند.

 برای تولید ورمی کمپوست یک سطل را برای هوادهی و زهکشی پر از حفره می کنند، داخل آن را با کرم خاکی و کمپوست پر می کنند و روی کرم ها را با پوششی مانند روزنامه های خرد شده یا برگ های پوسیده می پوشانند. کرم ها در آنجا خانه خود را می سازند و ضایعاتی را که به سطل ها اضافه شده است، می خورند. پس از گذشت زمان کرم ها از این ضایعات ورمی کمپوست می سازند.

ورمی کمپوست چه معایبی دارد؟

پس از این که با این کود ارزشمند آشنا شدید، در این بخش قصد داریم شما را با معایب ورمی کمپوست نیز آشنا کنیم. این معایب عبارت اند از:

• زمان بر بودن

همان گونه که در بخش پیشین اشاره کردیم، کرم های خاکی در این فرایند مواد آلی را هضم می کنند و با گذشت زمان آن را به ماده اصلاح کننده خاک بدل می سازند. این پروسه معمولا سه تا شش ماه به طول می انجامد. این زمان به عوامل زیادی مانند دما، بزرگی سطل، تعداد دفعاتی که سطل را می چرخانید و … بستگی دارد. به طور کلی این زمان برای تولید ورمی کمپوست مورد نیاز باغ های بزرگ می تواند زمانی بسیار طولانی باشد.

• بوی آزاردهنده

بویی که معمولا از سطل های ورمی کمپوست به مشام می رسد، بوی خاک است و اصلا بد نیست؛ اما در صورتی که شرایط محیطی یا دیگر شرایط سطل تغییر یابد، بوی نامطبوع آن را می توانیم از دیگر معایب ورمی کمپوست به شمار آوریم. برای مثال اگر تهویه کرم ها مناسب نباشد یا به آن ها غذای بیش از حد، به ویژه غذا های مرطوب داده شود، به سرعت بوی بدی به خود می گیرند. برای نیم کیلو کرم در هفته حدودا یک کیلو ضایعات کافی است. اگر بیشتر از این به آن ها غذا داده شود، بویشان به سرعت تغییر می کند.

• نگهداری دشوار

فرایند های کمپوست سنتی در مقایسه با ورمی کمپوست روش های نگهداری ساده تری دارند. شما باید در فرایند ورمی کمپوست محتویات سطل را هر چند هفته یک بار به هم بزنید. نکته حائز اهمیت این که کرم ها فقط در یک زمان مقدار زیادی غذا می خورند و شما باید زمان اضافه کردن غذای آن ها را با دقت زیر نظر  داشته باشید. از سوی دیگر باید مطمئن شوید که غذای کرم ها به اندازه ای نیست که آن ها را در خود غرق کند. سطح رطوبت نیز عامل مهمی است که باید به آن توجه داشته باشید. شما باید رطوبت را مدام بررسی کنید و اجازه ندهید سطل خیلی خشک یا خیلی مرطوب باشد. مهم ترین نکته نگهداری از سطل کمپوست، زیر و رو کردن مداوم محتویات آن است.

• آفات و بیماری ها

توده های کمپوست سنتی در فرایند تجزیه به اندازه ای گرم می شوند که عوامل بیماری زا، دانه های علف هرز و دیگر مواد مضر از بین بروند. این در حالی است که دمای سطل ها باید پایین باشد تا حیات کرم ها را به خوبی تضمین کند. در نتیجه یکی از معایب ورمی کمپوست این است که پاتوژن ها و مواد مضر آن نابود نمی شوند و می توانند دردسرساز باشند. از طرف دیگر این سطل ها محیط مناسب، بستر و غذای مورد نیاز آفات و بیماری های خاک اولیه را فراهم می کنند و رشد سایر حشرات را افزایش می دهند.

• برداشت دقیق و پر زحمت

برداشت خاکی که سیستم ورمی کمپوست آن را اصلاح کرده است، چندان آسان نیست؛ زیرا زمان جمع آوری خاک اصلاح شده باید با دقت تمام کرم ها را بیرون بیاورید و آن ها را در حاشیه ای ذخیره کنید. زمانی که این کار از شما می گیرد به عواملی همچون اندازه سطل و تعداد کرم به کار رفته بستگی دارد. در مقابل، در فرایند کمپوست سنتی شما می توانید بدون این که محتویات را مرتب کنید از خاک اصلاح شده بهره ببرید.

جمع بندی

فرایند ورمی کمپوست به تبدیل مواد آلی به خاک های غنی شده از مواد مغذی برای گیاه اشاره دارد. کرم خاکی و کمپوست را در سطل هایی می ریزند و رویشان را با برگ های پوسیده و روزنامه های خرد شده می پوشانند. پس از گذشت سه تا شش ماه این کرم ها کود ها را به ورمی کمپوست تبدیل می کنند. استفاده از این روش معایبی به همراه دارد که از میان آن ها به زمان بر بودن، بوی آزاردهنده، نگهداری دشوار، آفات و بیماری ها و برداشت دقیق و سخت اشاره می کنیم. در این مقاله این معایب ورمی کمپوست را توضیح دادیم.